NVEY make-up

Op het gevaar af een echte meisjesblog te maken, hierbij een post over mascara. Ik weet het, make-up is eigenlijk allesbehalve noodzakelijk. Maar de make-up make-over van gisteren tijdens de Swishing bracht me toch in de verleiding een nieuwe mascara te kopen.

Op Ecopop was ik nog wel zo braaf aan de verleiding van NVEY weerstaan. NVEY is biologische make-up met een slimme marketingstrategie en een bijbehorend prijskaartje. Maar ze hebben een sterk verhaal: biologische ingrediënten, geen petroleum, niet getest op dieren.

Minder aangenaam: het gaat om een Australisch product. Maar, zo verzekerde de NVEY-man mij op Ecopop, de schmink komt alleen naar Europa per boot en neemt anders ongebruikte ruimte in. Wat me deed zwichten, was dat de verpakking uit gerecycleerde afdankertjes van cosmeticareuzen bestaat. Daar is over nagedacht, en zo hoor ik het graag.

Nu nog oefenen op een charmante biologische knipoog.

Swishing

Door omstandigheden ben ik eventjes weg geweest, maar na een ware make-over ben ik weer helemaal klaar om te bloggen. Vanavond was ik op een Swishing-avond. Oftewel, een kledingruil waar miskopen een nieuwe eigenaar vinden.

Ecologie was voor veel deelnemers duidelijk niet de belangrijkste motivatie, goedkope mode des te meer. Bij het binnenkomen voelde ik me grandioos onhip. Een kort bezoekje aan de visagiste hielp maar een klein beetje.

Blije bloemen, blije Valentijn

Dit is geen stille hint. Ik doe niet aan Valentijn. Maar moest ik wel aan Valentijn doen, en moest ik dan rozen krijgen, dan zou ik wel graag verantwoorde rozen krijgen. Alles over 'Blije bloemen' vind je hier. De sympathiekste variant vond ik op deze site.

Deze bloemen zijn gekweekt door fatsoenlijk betaalde arbeiders, komen naar je toe in een platte, milieuvriendelijke envelop en zouden kreukloos door de brievenbus komen. Daar word ik zo nieuwsgierig van dat ik bijna zou hopen op een anonieme aanbidder. Voor subtiele Valentijns is er de roos met vaas, wie overloopt van de passie bestelt meteen een flinke bos.

Fair trade bloemen uit Kenia, is dat ecologischer dan bloemen van hier? Het antwoord is 'ja'. Want terwijl de Europese verwarmde broeikassen hun steentje bijdragen aan het broeikaseffect, is de temperatuur in Kenia heel geschikt voor rozen.

Maar goed, rozen verwelken. Nog duurzamer blijft om je niet te laten verleiden door de commercie, maar enkel door de schone ogen van je lief.

Ecopop: duurzaam x3

Omdat een mens niet van seitan alleen kan leven (godzijdank), ook de wat minder eetbare hoogtepunten van Ecopop.

Ecopop: eten x3

Alleen wandelen is ecologischer: toevalligerwijs reisde ik in gezelschap van Low Impact Man naar Ecopop in Kortrijk.

Ondanks mijn aanvankelijke twijfel was ik al bij al positief over de beurs, al mag het aanbod nog wel wat groter zijn. Sommige kraampjes leken mij iets te commercieel, anderen iets te zweverig, maar er waren veel verkopers met interessante producten én interessante informatie. Zo had ik een boeiend gesprek over labels met één van de sympathieke kerels van de Bioplanet. Pluspuntje was dat veel standhouders een duidelijke link tussen fair trade en ecologie legden.

Ecopop & Dikke Truien

In de koudste maand van het jaar - zo voelt februari toch altijd aan - twee agendatips om de opwarming van de aarde tegen te gaan.

Dit weekend, 6 en 7 februari, is er een beurs genaamd Ecopop in Kortrijk. Ik heb een diep wantrouwen tegen beurzen. Dat wantrouwen komt door het geniale concept achter beurzen. Aan de bezoekers vraag je geld om verkopers te zien en aan de verkopers vraag je geld om bezoekers te zien.

Gelezen: Dieren Eten

Na de MO*-lezing heeft mijn teerbeminde 'Dieren Eten' van Jonathan Safran Foer aangeschaft. Het shockerende boek zette al heel wat bekende en minder bekende mensen aan om het vlees te laten staan. Benieuwd of Koen Fillet het nog altijd volhoudt.

Wasbollen en wasnoten

Wasmiddelen blijven lastig: veel verpakking en veel chemische troep. Er zijn een aantal alternatieven op de markt. Niet alleen zorgen ze voor minder chemicaliën, je kunt ook het spoelprogramma overslaan en je bespaart geld. Dat klinkt te mooi om waar te zijn. Dat betekent meestal dat het ook niet waar is.

Carbon Cutters

Ik doe niet aan dieëten. Maar als ik het wel zou doen, zou ik wellicht voor de Weight Watchers methode kiezen. Niet dat ik elke week naar zo'n club zou gaan. Hun puntensysteem daarentegen spreekt me aan. Een vriendin liet me vorig jaar zo'n boekje zien. Daarin stonden per voedingsgroep allerlei producten opgesomd, zowel algemeen als specifieke (huis)merkproducten. Alles wat je eet, krijg een aantal punten, en per week mag je niet boven een maximum uitkomen.

Bestond er maar zo'n gids voor het klimaat. Ik zou mijzelf direct op een koolstofdiëet zetten. Stel je voor dat je met een boekje in de hand naar de supermarkt kon gaan en na afloop het aantal CO2-punten optellen. Het zou een schitterende manier zijn om producten te vergelijken, het aantal 'klimaatzondes' in de hand te houden en een beeld te krijgen op het totaalplaatje.

En net zoals Weight Watchers een eigen lijn heeft waar het aantal punten op de verpakking staat, zou je ook producenten kunnen vragen het aantal koolstofpunten op de verpakking te zetten. Eerst de gespecialiseerde bioproducenten, dan de supermarkten en dan de grote merken. Geen Weight Watchers, maar Carbon Cutters. Zou dit project ooit levensvatbaar kunnen worden?

Dorst

Een mens kan niet van water alleen leven. Zelfs niet voor het klimaat. Ik drink geen fleswater meer, maar dat wil niet zeggen dat ik me tot kraanwater beperk. Vandaar dat ik een kleine poging heb gedaan om de CO2 afdruk van een aantal dranken op een rijtje te zetten. Welke dranken waren het meest climate proof? Dit is het resultaat:

Solden

Ik koop alleen nog kleding die ik echt nodig heb, volgens het klimaatplan. Geen solden voor mij dus, al viel mijn oude paar laarzen volledig en onhelstelbaar uit elkaar. Alweer. Wat met dit weer geen pretje is. Mijn strategie om zo goedkoop mogelijke schoenen te kopen was duidelijk niet zo goed.

In een tweedehandswinkeltje (voor de Gentenaars onder ons: Pieternel, Sint-Jacobs) vond ik precies wat ik nodig had. Eén paar warme, gewatteerde bruine laarzen voor in dit winterweer, één paar elegante zwarte laarzen voor lente en herfst, en één paar korte laarsjes voor... ok, ik beken, die had ik niet dringend nodig.

De botjes kostten per paar het bedrag dat ik normaal aan nieuwe laarzen besteed, maar ik durf te wedden dat ze langer meegaan. De komende paar jaar geen nieuwe botjes meer voor mij. En ik heb geen schrik meer voor de sneeuw.

Mijn haar verdient het

Ok, nu begin ik me extremistisch te voelen. Ik heb net mijn haar gewassen met zelfgemaakte shampoo. Als dochter van een chemicus draai ik mijn hand niet om voor zulke experimenten. Heus waar, ik ben geen new age type of 'zweefteef'.

Het begon eigenlijk als een grap in deze post. Als reactie kreeg ik de tip om biologische producten te kopen. Goed idee, maar ook die zijn duur, verpakt en getransporteerd. Ik vond toch wel een behoorlijk aantal argumenten om mijn eigen labo te beginnen.

Van bijenwas en broodroosters

In de Wereldwinkel trof ik de serie 'Groen leven' aan. Het zijn boekjes in handzaam formaat en gedrukt op kringlooppapier, over onder andere groen wonen, groen reizen en groen kopen. In een kooplustige bui koos ik voor 'Groen leven groen kopen'.

Helaas, de vijftig tips zijn eerder abstract dan praktisch (denk lokaal! voer actie!) en eerder voor de hand liggend dan verrassend (neem een tas mee! houd van vintage!). Een hoop wat, maar weinig hoe.

De volgende tips onthoud ik:

1. Laat ook kleine apparaten, zoals de broodrooster, repareren als ze dienst weigeren (alhoewel ik niet denk dat onze broodrooster na die steekvlam van vorige zomer nog te redden valt. Trouwwens, past brood roosteren überhaupt wel binnen een klimaatvriendelijk leven?)
2. Gebruik bijenwas in plaats van vaseline (toepasselijk bij dit weer, want mijn lippen staan op springen. Iemand een idee waar ik bijenwas vind?)
3. Check de site freecycle.org (ziet er niet gebruiksvriendelijk uit, maar ik zal het een kans geven)

Maar de beste shoptip, die groene meid Siân Berry zelf meermaals aanhaalt, blijft om bij elke aankoop eventjes na te denken of het écht wel nodig is. Dat had ik bij dit boekje beter ook gedaan.



'Groen leven groen kopen', Siân Berry, € 8,50

Het Plan

De basis van mijn Klimaatplan is uiteraard de huidige situatie. Mijn ecologische voetafdruk komt afhankelijk van de bron uit op 3,6 tot 4,8 hectare. Enfin, ik geloof dat de tweede betrouwbaarder is. Dat is ietsje onder het gemiddelde, maar veel meer dan de 2,1 hectare waarop elke aardbewoner 'recht' heeft.

Op sommige punten scoor ik al goed, bijvoorbeeld door mijn autoloze leven. Op andere punten ben ik mij ervan bewust dat ik zeer slecht scoor, bijvoorbeeld door mijn rampzalig geïsoleerde huurwoning, en ditto voor de van mijn Teerbeminde, maar daar valt voorlopig weinig aan te doen. Voor de overige punten stelde ik het volgende plan op:


Eten
- 1 vleesdag in de week, uitzoeken welke vis verantwoord is
- uitzoeken hoe ik mij moet gedragen in de supermarkt, zowel wat betreft herkomst, productie als afval...
- moest er samengewoond worden, opnieuw een voedselpakket nemen
- me verdiepen in de link tussen fair trade en ecologie


Electriciteit
- computer op het werk altijd uit*
- lichten uit*
- spaarlampen/ledlichten aanschaffen
- bij een eventuele verhuizing een prioriteit maken van een goed geïsoleerd huis, op het energieprestatiecertificaat letten
- bij de aanschaf van nieuwe toestellen letten op energieverbruik, al zit dat er voorlopig niet in

Water
- douchen met een kookwekker aan – wat zou een respectabele tijd zijn?*
- leren met minder warm water te douchen
- geen fleswater meer drinken, ook niet op het werk

Vervoer
- geen citytripjes met het vliegtuig meer
- voor eventuele vliegreizen met het werk de werkgever overhalen om in CO2 compensatie te investeren, zo niet, dat persoonlijk doen

Kleding
- versleten kleding zelf proberen te herstellen
- 'nieuwe' kleding zoveel mogelijk 2e hands aanschaffen
- wanneer dat niet mogelijk is, proberen kleding van biokatoen te vinden

Overige
- geen kranten meer kopen in de week, tenzij om dringende redenen, maar ze op het werk lezen
- een bankrekening openen bij een ethisch verantwoorde bank

* voor elke overtreding doe ik een euro in een potje voor een nader te bepalen milieuorganisatie

Suggesties zijn altijd welkom, evenals feedback over jullie eigen klimaatvoornemens