Mijn haar verdient het

Ok, nu begin ik me extremistisch te voelen. Ik heb net mijn haar gewassen met zelfgemaakte shampoo. Als dochter van een chemicus draai ik mijn hand niet om voor zulke experimenten. Heus waar, ik ben geen new age type of 'zweefteef'.

Het begon eigenlijk als een grap in deze post. Als reactie kreeg ik de tip om biologische producten te kopen. Goed idee, maar ook die zijn duur, verpakt en getransporteerd. Ik vond toch wel een behoorlijk aantal argumenten om mijn eigen labo te beginnen.

- Korte productieketen
Door zelf aan de slag te gaan sla ik een hele reeks stappen in de productieketen over. Alleen al omdat het belangrijkste ingrediënt, aqua, ook bekend als H2O, ook wel water, uit de kraan komt. Dat levert niet alleen een groot voordeel op in transport. Ik weet ook zeker dat mijn shampoo het product is van waardig werk en ik kocht mijn producten aan bij een vriendelijke lokale zelfstandige die mij met raad en daad bijstond.

- Proefdiervrij
De enige proefdieren zijn mijn Teerbeminde en ik, consenting adults dus.

- Minder verpakking
Stel dat je elke twee weken een fles shampoo en een fles conditioner koopt. Die vervang ik door één doorzichtige fles. Dat is een besparing van 51 flessen per jaar.

- Geen olie in mijn haar
Samen met water maken tensiden 95 procent van de shampoo uit. Tensiden zorgen dat de shampoo schuimt, ze zijn ook de stof die zorgt dat je met afwasmiddel zeepbellen kan blazen. In veel shampoo's zit aardolie, of anders palmolie, wat ook een probleem is. Het tensidemengsel dat ik kocht bestaat uit een mengsel van kokosolie en bieten.

- Keep it simple
De meeste shampoo's maken claims over vitaminepreparaten en andere tovertrucs. In de meeste gevallen is de werkzaamheid daarvan dubieus. In ieder geval zijn special effects overbodig.

- Geen gif door mijn afvoerputje
Milieuorganisaties klagen al jaren het gebruik van gifstoffen in cosmetica aan. Voor shampoo zijn de grootste boosdoeners ftalaten, synthetische musken en parabenen. Ftalaten dienen voor een elastische structuur. Niet nodig, lijkt me. Musken dienen als geurstof. Daarvoor heb ik een plantaardige etherische olie, makkelijk afbreekbaar, zonder synthetische musken gebruikt.

Parabenen zijn een ander verhaal. Ze dienen als bewaarmiddel. Bewaarmiddelen zijn sowieso tricky, ze dienen nu eenmaal om levende dingen, al zijn het maar bacteriën en schimmels te vernietigen. Zonder dat is de shampoo maar zeer kort houdbaar en het is moeilijk om alternatieve te vinden waarvan vast staat dat ze veilig zijn.

Het goede nieuws is dat ze minder gevaarlijk zijn dan de eerste twee voor het milieu, denkt men. Ze zijn snel afbreekbaar. Door hun hormoonverstorende werking claimen sommigen dat ze kankerverwekkend kunnen zijn, maar hierover is geen overeenstemming.
In principe zou ik liever het zeker voor het onzekere nemen, maar bij gebrek aan alternatieven heb ik hiervan toch een paar druppels gebruikt. Uiteraard na zorgvuldig googelen. Uiteindelijk liet ik me hier en hier geruststellen. Oh ja, ze zitten ook in wortels.

- Goedkoop
Nee, zelf maken is niet goedkoper dan het huismerk uit de supermarkt. Maar ik kom wel goedkoper uit dan conventionele merkproducten en biologische alternatieven. Voor 300 ml. ben ik als ik het ruim inschat 1,5 euro kwijt.
Bij veel producten gaat een groot deel van de prijs naar marketing. En waarom zou ik willen betalen om urenlang besluiteloos voor een rek met tachtig verschillende soorten shampoo te staan? Echt, met deze recepten gaat zelf maken sneller dan kiezen in de supermarkt.

Inmiddels durf ik te spreken van een geslaagd experiment. Mijn haarruikt lekker en is schoon. Helaas is de shampoo niet zo vast. Op zich geen probleem, maar toch maar een beetje NaCl (jaja, keukenzout) bij gedaan. Dat zou de boel moeten verbeteren. Ook jammer was dat mijn haar niet zo goed doorkambaar was, ook al had ik er wat haarquat doorgedaan.

En de douchegel? Die is vervangen door een stuk onverpakte Marseillezeep. Hopelijk arriveren de bijbehorende bamboewashandjes snel.