Aankoop III: de naaimachine

Kleding maken zit in mijn genen. Mijn oma van vaders kant was een naaister van topniveau. En als kind kon ik de show stelen met de kleren die mijn moeder maakte. Al zou ik graag in hun voetsporen treden, voorheen deed ik dat niet wegens gebrek aan tijd en moed. Maar dankzij het klimaatplan komt daar nu verandering in: mijn eigen naaimachine staat op tafel.

Ik twijfelde erg tussen de aanschaf van een tweedehands machine en een nieuw apparaat. Het voordeel van dat laatste is dat je garantie krijgt en zeker weet dat het goed werkt. Een particulier zou een leek als mij zomaar kunnen oplichten. Maar op deze site vond ik tweedehands naaimachines met garantie, nagekeken door specialisten. Niet veel goedkoper, maar wel duurzamer dan nieuw.

Helaas leidde mijn designer-aspiraties wel tot een reeks nieuwe uitspattingen: stoffen van aan het Sint-Jacobs en van Oxfam Vintage in Gent en Brussel, naai-accessoires van het Sint-Jacobs en de Veritas en als kers op de taart een naaidoos van Ebay. Maar goed, deze aankopen zullen uiteindelijk wel het klimaatplan ten goede komen.

Het enige waar ik me nog een beetje druk over maak, is dat het zo'n rolbevestigende vrouwenbezigheid is. Waarom heb ik me niet ingeschreven voor een cursus meubelmaken of een gereedschapskist gekocht? Mijn Teerbeminde heeft in ieder geval diep onder de indruk zitten toekijken hoe ik de onderdraad en de bovendraad plaatste. Volgens hem moet iedereen die denkt vrouwen geen verstand hebben van techniek, dringend hun mening herzien op de grond van de vele generaties vrouwen die moeiteloos zo'n machine besturen.