Mundo B

Afgelopen vrijdag was het personeelsfeest en daar hoorde, buiten eten en muziek, een verantwoord uitstapje bij. We brachten een bezoekje aan Mundo B, een ecologisch kantoorgebouw in hartje Brussel, vlakbij de Naamsepoort.

Helaas was ik iets te laat voor de powerpointpresentatie, maar gelukkig heb ik de rondleiding meegemaakt. Om eerlijk te zijn viel het een beetje tegen. Uiteindelijk ziet een klimaatvriendelijk gerenoveerd gebouw er niet heel anders uit dan een ander gebouw, en dat is goed ook. Het meest opvallende verschil was veel groene verf en schone muurschilderingen in de 'zaal fauna'.

Maar goed, een pelletketel in de kelder, zonnepanelen op het dak en een composthoop in de wilde tuin: eigenlijk zou het overal zo moeten zijn. Het is fijn dat Mundo B allerlei mogelijkheden test, zodat enthousiaste maar voorzichtige werkgevers als de mijn er ook mee aan de slag kunnen als het blijkt te werken. Ik hoop dat ik een rondleiding heb gehad door het kantoor van de toekomt. Wie nieuwsgierig is, kan er eens gaan eten in de cafetaria.

Aandacht voor ecologie is er bij ons op het werk volop, maar ik denk dat er toch ook nog een hoop mogelijkheden voor verbetering zijn. Gelukkig is besloten het Ecoteam nieuw leven in te blazen. Toen ik dat opving, heb ik gezegd dat ik daar absoluut in wilde. En nu maar hopen dat de baas van het ecoteam zich dat dinsdag nog herinnert.

Blobvis

Het aantal diersoorten is zeer drastisch aan het dalen, en daar zit de klimaatverandering zeker voor een belangrijk deel tussen. De meeste van die soorten zijn niet bijzonder genoeg om onze aandacht te trekken. Zo nu en dan lees je over een bedreigd beestje dat opvalt door schoonheid of een grote aaibaarheidsfactor. Voor zulke beestjes worden dan fanclubs opgericht.

Van een heel andere categorie is de Blobvis. Gisteren las ik over deze tragische vis in De Standaard en ik kan het beeld niet uit mijn hoofd zetten, voornamelijk door zijn tragikomische blik. Hij lijkt op pudding, en dat komt omdat hij grotendeels uit gelei bestaat. Hij ziet eruit alsof hij maar weinig vrienden heeft.

Alsof dat nog niet erg genoeg is, wordt hij met uitsterven bedreigt. Goed, dat heeft meer met visserij dan met klimaat te maken. De blobvis ziet er niet echt smakelijk uit, maar hangt rond tussen kreeften en krabben, die hem waarschijnlijk nog pesten ook, en komt samen met hen in Australische visnetten terecht.

Kom aan, we kunnen het niet maken om de blobber te laten uitsterven. Het is al erg genoeg dat we de dodo hebben laten uitsterven. Als iemand een fanclub voor deze jongen kent, meld ik mij meteen aan.

Aankoop IV: Het droogrek

Ooit kon ik een wasdroger kopen. Ik had daar weinig zin in, maar ik ben gezwicht voor de volwassen mensen in mijn omgeving. Het was een buitenkansje.

Volgens mijn berekening bij Energievreters is de uitstoot van mijn wasdroger 264 kilo CO2 per jaar. Een wasdroger kost vier keer meer energie dan een wasmachine. Bovendien heb ik na afloop behoorlijk wat water over, maar dat gebruik ik om het toilet door te spoelen.

Na lang zoeken heb ik een droogrek gevonden. Vanavond ga ik het afhalen in de Colruyt om de hoek. De prijs was 25 euro, een bedrag dat ik binnen vier maanden eruit zal hebben gehaald.

In de zomer kan het ding op ons kleine koertje staan. In de winter moet het binnen blijven. Dat kost ook energie, want de lucht koelt af waardoor de verwarmingskosten stijgen. Maar de lucht wordt er wel vochtiger door, wat in de winter geen overbodige luxe is.

We zullen de komende maanden eens zien hoe het gaat, wellicht dat de droger in noodgevallen toch handig blijft. Zo niet, dan zal ik hem binnenkort te koop zetten.

Gelezen: De Klimaatoorlogen

Op de voorkant van 'De Klimaatoorlogen' van Harald Welzer staat een schip dat verzand is in de woestijn. Erin lezen is een gelijkaardige ervaring: het gaat echt niet vooruit. Wie toch geïnteresseerd is in zijn boodschap, geen nood, hij komt binnenkort spreken in Antwerpen. Waarover meer op de site van MO*. Wie niet naar Antwerpen kan gaan, kan hier een interview lezen.

Welzer is geen vrolijke jongen. Hij is zeer negatief over de uitkomst van de explosieve mix van klimaatverandering en geweld. Welzer beschrijft nauwkeurig de inertie van de mensen bij grote problemen, die ervoor zorgt dat we het probleem niet oplossen. Hij heeft het over een aantal sociale fenomenen - oorlog, genocide, terrorisme, vluchtelingenstromen - die allesbehalve nieuw zijn. Maar de klimaatverandering zal elk van die verschijnselen fors doen toenemen.

Lipbalsem

In het ene boekje met tips zeggen ze dat je lipbalsem met bijenwas moet kopen, in een volgend boekje vertellen ze meteen hoe je dat zelf kunt maken. Een goed idee, want de meeste lipbalsem die je in de winkel koopt, bestaat uit vaseline, oftewel petroleum.

Je hebt nodig: 1 lepel bijenwas, 2 lepels zonnebloemolie of amandelolie, 1 theelepel honing en eventueel essentiële olie. (Veganisten raad ik aan erop los te expirimenteren met cacaoboter, sheaboter, en andere ongein ipv was en honing). Smelt de bijenwas en zonnebloemolie au bain marie, voeg de honing toe, voeg eventueel enkele druppels essentiële olie naar keuze toe. Zorg dat het een egaal mengsel is. Giet het snel in een potje. Laat het geheel stollen. Et voilà. Spendeer dan veel tijd om je pannetje af te wassen.

Mijn eerste poging mislukte wegens een verkeerde verhouding van ingrediënten, de tweede leverde een aardig smeersel op. Alleen blijft de honing op de bodem zitten, misschien laat ik die de volgende keer gewoon weg. Ik ga nog eens proberen te ontdekken of je hier ook makkelijk een kleurtje of glossy effect aan kan toevoegen.

Dorst II

InBev, het is een foute boel. De heibel van afgelopen week is een extra reden om op zoek te gaan naar alternatieven. Mijn teerbeminde kreeg gisteren een bestelling biologisch bier binnen. Hij probeerde Moinette, een Belgisch biologisch pintje. Om hem te citeren: 'Hoeft qua smaak zeker niet onder te doen voor Stella of Jupiler, maar is wel een stuk duurder'. Naast het Ecocert label staat overigens een waarschuwing aan zwangere vrouwen.

Ik ben meer een wijndrinker. Ondertussen zit ik met een nieuw dilemma. Er zijn veel biologische wijnen beschikbaar. Ik vrees echter dat bij wijn de grootste milieubelasting niet in de druiventeelt zit, maar in de verpakking. Nu zag ik dat Colruyt een gamma huiswijnen heeft met statiegeldflessen, die opnieuw gebotteld worden. Als kers op de taart zit er een FSC-kurk op. Kan ik dan niet beter voor deze flessen kiezen? Mijn gut feeling zegt van wel...

Kumi Naidoo over Kopenhagen

Ik heb een bloedhekel aan mensen die te pas en te onpas het woord inspirerend gebruiken, maar het is echt wel van toepassing op Kumi Naidoo. De Zuid-Afrikaan was actief in de anti-apartheidsbeweging, verschoof daarna zijn aandacht naar armoedebestrijding en schuldenlast en is sinds kort directeur van Greenpeace.

Vanochtend hoorde ik hem spreken op een bijeenkomst van de Vlaamse ngo's die zich met ontwikkelingssamenwerking bezig houden. Over de klimaatconferentie in Kopenhagen hield hij ons voor dat we niet te pessimistisch mogen zijn. Dat kost alleen maar energie die we beter voor andere dingen kunnen gebruiken. Al bij al wist hij drie goede punten te noemen:

1) Het tijdperk van scepticisme bij regeringsleiders is echt wel over
2) Er is een consensus dat de rijke landen geld op tafel moeten leggen om de armste landen te helpen de oorzaken en gevolgen van de klimaatverandering tegen te gaan
3) Het grote publiek is wakker geschud.

Als je het zo bekijkt. We hebben geen andere optie dan optimistisch te blijven. Door Naidoo als directeur aan te stellen, stijgt Greenpeace in mijn achting. Heb je je trouwens ooit afgevraagd waar ze de mensen voor die coole en hippe acties vandaan halen? Kennelijk kun je je gewoon opgeven op hun site.

Vis en het klimaat

Ter ere van ‘vrijdag, visdag’ een stukje over vis. Vlees eten heeft een gigantische impact op het klimaat, dat weten we ondertussen wel. Maar hoe zit het met vis? Ja, ik weet dat er andere problemen zijn: overbevissing, dierenleed, gifstoffen… Ik wilde echter weten wat vis voor mijn CO2-voetafdruk betekent.

Volgens deze informatie van EVA is vis qua CO2-uitstoot ongeveer vergelijkbaar met kip. Dat is een heel stuk minder dan varkensvlees of rundvlees, maar serieus genoeg. Overigens heeft vis eten niet alleen invloed op het klimaat, maar heeft de klimaatverandering ook veel impact op de vissen.

366 tips voor de biodiversiteit

Na mijn teleurstelling over 'Groen leven groen kopen', aarzelde ik om het boekje '366 tips voor de biodiversiteit' te bestellen. Omdat gratis was - tja - heb ik het toch maar gedaan. Ik vind het geen papierverspilling, al betwijfel ik of het op FSC-papier gedrukt is.

Wasbollen en wasnoten

Wasmiddelen blijven lastig: veel verpakking en veel chemische troep. Er zijn een aantal alternatieven op de markt. Niet alleen zorgen ze voor minder chemicaliën, je kunt ook het spoelprogramma overslaan en je bespaart geld. Dat klinkt te mooi om waar te zijn. Dat betekent meestal dat het ook niet waar is.

Creatief met kurk

Gezien op Facebook: ook wijnkurken worden apart ingezameld. Kennelijk maken ze er isolatiemateriaal van. Dus wie na deze post toch wijnflessen koopt, kan hier zijn kurken dumpen. Alleen echte kurken natuurlijk, niet dat plastic spul. Trouwens, zelfs als je die kurken niet recycleert, zijn flessen met kurk een betere optie voor het klimaat.

Ik zal een glazen conservenpotje afwassen en apart zetten. En wie weet kunnen we na het personeelsfeest ook de kurken verzamelen.

Helaas voor de Nederlandse lezers: Google leert ons dat er in Nederland ook zo'n initiatief bestond, maar dat dit inmiddels ter ziele is gegaan. Tips over gelijkaardige inzamelingen van kroonkurken, flessendoppen en andere subtiele sluitingen zijn uiteraard welkom.

Aankoop III: de naaimachine

Kleding maken zit in mijn genen. Mijn oma van vaders kant was een naaister van topniveau. En als kind kon ik de show stelen met de kleren die mijn moeder maakte. Al zou ik graag in hun voetsporen treden, voorheen deed ik dat niet wegens gebrek aan tijd en moed. Maar dankzij het klimaatplan komt daar nu verandering in: mijn eigen naaimachine staat op tafel.

Stralende koeien

Wie geen vlees eet, is volgens veel vleeseters een grote hypocriet. Er zijn van die mensen die er hun persoonlijke queeste van maken om deze hypocrisie te ontmaskeren. De meest geliefkoosde methode daarvoor is het bedenken van bizarre hypothetische situaties. Zo kreeg een veganistische vriendin onlangs de vraag: 'Ja, maar stel dat er een nucleaire ramp was gebeurd, en enkel jij en een koe waren nog over, wat zou je dan doen?'

Aan die vraag moest ik denken tijdens de MO*-lezing van Jonathan Safran Foer en Louise Fresco. Ook Kelly, Low Impact Man en een paar honderd anderen waren aanwezig. Foer is een charismatische entertainer, Fresco maakte indruk met haar wetenschappelijke nuance. Allebei vielen ze vlees eten als norm aan. Waarom denken mensen dat dilemma's zich afspelen op post-nucleaire rampgrond en niet in de supermarkt?

Carbon Cutters

Ik doe niet aan dieëten. Maar als ik het wel zou doen, zou ik wellicht voor de Weight Watchers methode kiezen. Niet dat ik elke week naar zo'n club zou gaan. Hun puntensysteem daarentegen spreekt me aan. Een vriendin liet me vorig jaar zo'n boekje zien. Daarin stonden per voedingsgroep allerlei producten opgesomd, zowel algemeen als specifieke (huis)merkproducten. Alles wat je eet, krijg een aantal punten, en per week mag je niet boven een maximum uitkomen.

Bestond er maar zo'n gids voor het klimaat. Ik zou mijzelf direct op een koolstofdiëet zetten. Stel je voor dat je met een boekje in de hand naar de supermarkt kon gaan en na afloop het aantal CO2-punten optellen. Het zou een schitterende manier zijn om producten te vergelijken, het aantal 'klimaatzondes' in de hand te houden en een beeld te krijgen op het totaalplaatje.

En net zoals Weight Watchers een eigen lijn heeft waar het aantal punten op de verpakking staat, zou je ook producenten kunnen vragen het aantal koolstofpunten op de verpakking te zetten. Eerst de gespecialiseerde bioproducenten, dan de supermarkten en dan de grote merken. Geen Weight Watchers, maar Carbon Cutters. Zou dit project ooit levensvatbaar kunnen worden?

Dorst

Een mens kan niet van water alleen leven. Zelfs niet voor het klimaat. Ik drink geen fleswater meer, maar dat wil niet zeggen dat ik me tot kraanwater beperk. Vandaar dat ik een kleine poging heb gedaan om de CO2 afdruk van een aantal dranken op een rijtje te zetten. Welke dranken waren het meest climate proof? Dit is het resultaat:

Solden

Ik koop alleen nog kleding die ik echt nodig heb, volgens het klimaatplan. Geen solden voor mij dus, al viel mijn oude paar laarzen volledig en onhelstelbaar uit elkaar. Alweer. Wat met dit weer geen pretje is. Mijn strategie om zo goedkoop mogelijke schoenen te kopen was duidelijk niet zo goed.

In een tweedehandswinkeltje (voor de Gentenaars onder ons: Pieternel, Sint-Jacobs) vond ik precies wat ik nodig had. Eén paar warme, gewatteerde bruine laarzen voor in dit winterweer, één paar elegante zwarte laarzen voor lente en herfst, en één paar korte laarsjes voor... ok, ik beken, die had ik niet dringend nodig.

De botjes kostten per paar het bedrag dat ik normaal aan nieuwe laarzen besteed, maar ik durf te wedden dat ze langer meegaan. De komende paar jaar geen nieuwe botjes meer voor mij. En ik heb geen schrik meer voor de sneeuw.

Hoe help ik de aarde om zeep in zes stappen

Het lezen van Zes Graden ging niet heel vlot. Of het nu komt door de degelijke wetenschappelijke aanpak van Mark Lynas of door de krakkemikkige vertaling, de stijl is nogal droog. Het tegendeel geldt voor de inhoud. Het boek schetst op een manier die niets tot de verbeelding over laat wat ons te wachten staat bij het grillen van de planeet. Nu ben ik altijd wel te vinden voor een goede rampenfilm, maar als het 'echt' wordt, is het vast minder leuk.

De Zes Graden uit de titel verwijzen naar het aantal hoofdstukken. Die beschrijven per graad opwarming wat de gevolgen wereldwijd zullen zijn. Daardoor zien we dat ook in de onvermijdelijke en 'aanvaardbare' scenario's van één en twee graden ons heel wat rampspoed te wachten staat, van het verdrinken van eilandstaten tot het massaal uitsterven van soorten.

Mijn haar verdient het

Ok, nu begin ik me extremistisch te voelen. Ik heb net mijn haar gewassen met zelfgemaakte shampoo. Als dochter van een chemicus draai ik mijn hand niet om voor zulke experimenten. Heus waar, ik ben geen new age type of 'zweefteef'.

Het begon eigenlijk als een grap in deze post. Als reactie kreeg ik de tip om biologische producten te kopen. Goed idee, maar ook die zijn duur, verpakt en getransporteerd. Ik vond toch wel een behoorlijk aantal argumenten om mijn eigen labo te beginnen.

IJsvrij

Genoeg gepruts in de marge, tijd om een echt grote energieverslinder aan te pakken: de koelkast. Hier staat dat de koelkast ongeveer 20 procent van de energiefactuur uitmaakt.

Ik dacht dat het simpel was. Mijn toestel is ruim zes jaar oud en van een onbekende energieklasse, maar tot er iets meer duidelijkheid is over eventuele verhuizingen dit jaar was ik niet van plan een nieuw A++ exemplaar aan te schaffen.

Helaas voor mijn luie inborst, ik bleek ook aan mijn oude frigo voldoende te kunnen doen. Allereerst - shame on me - had ik nog altijd de stekker van het inbouwapparaat, dat ik gebruikte naast de grote koelkast met vriezer, er niet uitgetrokken.

Aankoop II: Bert de Klimaatbeer

Het dierenrijk breidt uit. Pluis de Douchemuis heeft gezelschap gekregen van Bert de Klimaatbeer, op de foto voor de gelegenheid omgetoverd tot Bert de IJsbeer. Bert draagt een kekke groene broek en heeft een zeemzoete glimlach. Dit ondanks de gigantische spleet in zijn achterhoofd. Hij is oerlelijk, maar dat moet je hem vergeven. Mijn special needs beertje is beheerder van mijn klimaatfonds.

Dat fonds riep ik in het leven wegens mijn onhebbelijke gewoonte om het licht aan te laten in ruimtes waar ik niet ben. Het is geen onwil, heus niet, maar mijn eeuwige verstrooidheid. Helaas is dat geen goed excuus. 'Sorry dat oma de planeet liet vergaan, ze was eventjes een beetje verstrooid'.

Vandaar dat ik Bert één euro schenk voor elke keer dat ik het licht aanlaat of een andere zonde tegen het klimaatplan bega. Want iedereen weet dat mensen hun gedrag pas veranderen als je ze in hun portemonnee pakt. Laten we hopen dat de pot niet te vol raakt. Tot dusver zit er vijf euro in.

Bert mag het geld niet houden, hij moet het afgeven aan een milieuorganisatie. Welke dat wordt, zal later dit jaar beslist worden. Maar suggesties zijn uiteraard nu al welkom.

Flessenpost

Zelf water in flessen kopen doe ik allang niet meer, maar op mijn werk staan wel flessen Spa. Daar maakte ik tot nu toe gretig gebruik van. Waarom? Eigenlijk vooral uit luiheid. Met zo'n fles heb je anderhalve liter in één keer. Voor water uit de kraan moest ik voor elk glas opstaan.

Per liter kraanwater stoot ik 0,34 gram CO2 uit. De scores van water uit glazen flessen die gerecycleerd worden, zoals op mijn werk, is moeilijk te vinden. Volgens deze studie scoren glazen flessen, als ze gerecycleerd worden, ongeveer even goed/slecht als PET-flessen. Die zorgen voor 12 gram uitstoot per liter. Door kraanwater te drinken op het werk, ben ik dus minstens 35 keer zo goed bezig als wanneer ik fleswater drink. Het zal op jaarbasis ongeveer 2,5 kg CO2 schelen.

Reden genoeg om rond te gaan snuffelen in de keukenkastjes van onze cafetaria. Ik vond een stoffig maar schattig waterkarafje, waar ik voortaan uit drink. Geen Spa meer voor mij. Mijn werkgever mag blij zijn, ik vermoed dat ik ongeveer 150 euro per jaar bespaar. En ja, deze post wordt onbetaald tijdens mijn pauze geschreven.

Douchetaboes

Lap. Gisteren voor het eerst geprobeerd te douchen met een tijdlimiet, bleek ik mijn douchemuis verkeerd afgesteld te hebben. Volgende keer beter.

Ik heb de lijn uiteindelijk op drie minuten gelegd, om te beginnen. De suggestie om geen limiet op te leggen, maar telkens een recordpoging te doen, was ook interessant. Maar dat bewaar ik denk ik voor als ik aan het kouder douchen begin.

Met het weglopend water kan ik voorlopig nog niet veel doen, maar die reactie riep wel de vraag op hoe het eigenlijk zit met mijn shampoo. Weet iemand welke shampoo en conditioner ik het best kies op basis van herkomst, verpakking en ingrediënten? Liefst één die dierproefvrij is. Of brouw ik beter zelf iets ineen? Ik herinner me dat tienerboekjes een mengsel van bier en eieren aanraadden, maar ik wil niet de indruk wekken dat ik rechtstreeks van een studentendoop kom. En die flessen douchegel, zou ik die niet beter vervangen door een ouderwets stuk zeep?

En dan nog iets. Hoe vaak moet een mens eigenlijk douchen? Een collega doucht niet meer thuis omwille van technische problemen, Low Impact Man heeft het douchen helemaal vaarwel gezegd. Zover ga ik niet. Maar is er een morele wet die zegt dat mensen dagelijks moeten douchen? Volgens mij is dat één van de nieuwe taboes.

Van bijenwas en broodroosters

In de Wereldwinkel trof ik de serie 'Groen leven' aan. Het zijn boekjes in handzaam formaat en gedrukt op kringlooppapier, over onder andere groen wonen, groen reizen en groen kopen. In een kooplustige bui koos ik voor 'Groen leven groen kopen'.

Helaas, de vijftig tips zijn eerder abstract dan praktisch (denk lokaal! voer actie!) en eerder voor de hand liggend dan verrassend (neem een tas mee! houd van vintage!). Een hoop wat, maar weinig hoe.

De volgende tips onthoud ik:

1. Laat ook kleine apparaten, zoals de broodrooster, repareren als ze dienst weigeren (alhoewel ik niet denk dat onze broodrooster na die steekvlam van vorige zomer nog te redden valt. Trouwwens, past brood roosteren überhaupt wel binnen een klimaatvriendelijk leven?)
2. Gebruik bijenwas in plaats van vaseline (toepasselijk bij dit weer, want mijn lippen staan op springen. Iemand een idee waar ik bijenwas vind?)
3. Check de site freecycle.org (ziet er niet gebruiksvriendelijk uit, maar ik zal het een kans geven)

Maar de beste shoptip, die groene meid Siân Berry zelf meermaals aanhaalt, blijft om bij elke aankoop eventjes na te denken of het écht wel nodig is. Dat had ik bij dit boekje beter ook gedaan.



'Groen leven groen kopen', Siân Berry, € 8,50

1010

Kijk, ik ben niet de enige met goede voornemens. Maar liefst 52.885 Britten kwamen op hetzelfde idee. Ze willen dit jaar tien procent CO2 minder uitstoten. De site 1010 groepeert hen. The Guardian zal ons het komend jaar op de hoogte houden. Ik ben benieuwd.

Het ziet er schoon uit allemaal. Ze beloven mij te overstelpen met goede raad, ik wacht voorlopig nog op hun nulmeting. Het voelt in ieder geval een stuk minder zinloos aan als je met meer bent.

Aankoop I: de Douchewekker

Vandaag mijn laatste ongelimiteerde douche gehad. Al heeft de douche van mijn Teerbeminde zo zijn eigen klimaatplannen en kon ik enkel van lauw water genieten, wat de douchetijd op geheel spontane wijze al korter maakte.

Wat betreft het watergebruik voor dit jaar heb ik tot nu toe twee plannen: korter douchen en kouder douchen. Die twee gaan hand in hand, maar ik ga beginnen met het korter douchen. Daarvoor heb ik een tweedehands kookwekker in huis gehaald. We noemen hem Pluis de Douchemuis.



De grote vraag is wanneer de muis piep moet zeggen. Hoe lang duurt een ecologisch verantwoorde douche? Help mij, alle reacties zijn welkom.

Het Plan

De basis van mijn Klimaatplan is uiteraard de huidige situatie. Mijn ecologische voetafdruk komt afhankelijk van de bron uit op 3,6 tot 4,8 hectare. Enfin, ik geloof dat de tweede betrouwbaarder is. Dat is ietsje onder het gemiddelde, maar veel meer dan de 2,1 hectare waarop elke aardbewoner 'recht' heeft.

Op sommige punten scoor ik al goed, bijvoorbeeld door mijn autoloze leven. Op andere punten ben ik mij ervan bewust dat ik zeer slecht scoor, bijvoorbeeld door mijn rampzalig geïsoleerde huurwoning, en ditto voor de van mijn Teerbeminde, maar daar valt voorlopig weinig aan te doen. Voor de overige punten stelde ik het volgende plan op:


Eten
- 1 vleesdag in de week, uitzoeken welke vis verantwoord is
- uitzoeken hoe ik mij moet gedragen in de supermarkt, zowel wat betreft herkomst, productie als afval...
- moest er samengewoond worden, opnieuw een voedselpakket nemen
- me verdiepen in de link tussen fair trade en ecologie


Electriciteit
- computer op het werk altijd uit*
- lichten uit*
- spaarlampen/ledlichten aanschaffen
- bij een eventuele verhuizing een prioriteit maken van een goed geïsoleerd huis, op het energieprestatiecertificaat letten
- bij de aanschaf van nieuwe toestellen letten op energieverbruik, al zit dat er voorlopig niet in

Water
- douchen met een kookwekker aan – wat zou een respectabele tijd zijn?*
- leren met minder warm water te douchen
- geen fleswater meer drinken, ook niet op het werk

Vervoer
- geen citytripjes met het vliegtuig meer
- voor eventuele vliegreizen met het werk de werkgever overhalen om in CO2 compensatie te investeren, zo niet, dat persoonlijk doen

Kleding
- versleten kleding zelf proberen te herstellen
- 'nieuwe' kleding zoveel mogelijk 2e hands aanschaffen
- wanneer dat niet mogelijk is, proberen kleding van biokatoen te vinden

Overige
- geen kranten meer kopen in de week, tenzij om dringende redenen, maar ze op het werk lezen
- een bankrekening openen bij een ethisch verantwoorde bank

* voor elke overtreding doe ik een euro in een potje voor een nader te bepalen milieuorganisatie

Suggesties zijn altijd welkom, evenals feedback over jullie eigen klimaatvoornemens

Gelukkig groen jaar

Terwijl ik deze vakantie bij mijn ouders op de sofa zat te lezen over Het Klimaat, voelde ik me een beetje boos worden. Ze schepten op over hoe zij in de jaren zeventig al affiches over 'Amersfoort aan zee' hadden. Leuk en aardig, maar ondertussen zijn we dertig jaar verder en veel vooruitgang is er niet geboekt. Dus ik vroeg hen wat ze dan allemaal hadden gedaan. Het is tenslotte ook mijn planeet.

Wel, ze hadden heel lang niet gevlogen. Enfin, recentelijk wel. En ze hadden jarenlang geen auto gehad. Oké, sinds een paar jaar wel. Maar goed, ze kopen bewust, ze stemmen bewust en mijn vader maakt generaties pubers bewust in zijn klas.

Doorbladerend in het boek over het onheil dat ons de komende decennia gaat overvallen, kreeg ik plots een nogal angstig beeld van de toekomst. Nee, niets met de sofa die het raam uit dreef of een gebrek aan kerstmenu door chronische honger. Ik zag mijzelf daar over een jaar of dertig zitten met mijn vooralsnog non-existentiële kinderen, die me vroegen wat ik dan allemaal gedaan had.

Ik heb best een paar antwoorden voor hen. Ik heb geen auto, eet niet zoveel vlees en werk voor een ngo waar klimaat een hot issue is. Maar toch. Het bleef knagen.

Vandaar dat ik een Klimaatplan heb opgesteld voor 2010. Om actief bezig te blijven met mijn beloften aan mijn imaginaire kinderen, zal ik een jaar lang deze blog bijhouden. Het is tenslotte ook hun planeet.